Jagoda Gruszczyńska i Aleksandra Wachowicz awansowały do kolejnej rundy mistrzostw Europy w piłce plażowej, które odbywają się na Łotwie. Co warte podkreślenia polska para właśnie w Jurmali rozegrała swój pierwszy oficjalny mecz w 2020 roku.
Spośród wszystkich uczestniczek turnieju to Aleksandra Wachowicz przebyła najdłuższą podróż. 28-letnia Polka na niespełna tydzień przed początkiem europejskiego czempionatu przyleciała do Europy aż z Nowego Jorku, gdzie mieszka na co dzień. – Jak tylko dowiedziałyśmy się, że dostałyśmy się na mistrzostwa to bez momentu zawahania kupiłam bilet, bo chciałyśmy zagrać z Jagodą i spędzić tutaj miło czas, fajnie się bawić na boisku. A jak się chce to wszystko się da zorganizować.
Od ubiegłej środy do niedzielnego wylotu na Łotwę, Polki intensywnie trenowały w Warszawie. Były to ich pierwsze wspólne treningi od marca. – Chciałyśmy grać cały ten sezon razem, dlatego w marcu poleciałam do Oli do Stanów, żeby tam razem trenować, bo pierwszym turniejem dla nas miał być turniej w Meksyku. Ale nagle okazało się, że turnieje są odwołane i ze względu na pandemię musiałam wracać do Polski, bo zamykano granice – wyjaśnia Gruszczyńska. – Byłyśmy w Kalifornii na obozie dwa dni i praktycznie dzień później już okazało się, że musimy wracać – dodała Wachowicz.
– Trenowałyśmy i grałyśmy osobno, bo nie wiedziałyśmy co z turniejami. Byłyśmy gotowe, że jeśli dowiemy się, że coś się dzieje, to szybko się organizujemy i jesteśmy gotowe, ale wszystko po kolei było odwoływane. Jesteśmy bardzo podekscytowane, że w końcu wychodzimy na kort razem i gramy razem, dlatego chcemy pokazać się z najlepszej strony. Tutaj rozegrałyśmy pierwszy nasz mecz w tym roku, ale jest to zarazem ostatni turniej sezonu, więc jest to dodatkowa motywacja, żeby dać z siebie wszystko – dodała Gruszczyńska.
Aleksandra Wachowicz, 28-latka pochodząca z Legionowa, przeprowadziła się do Stanów zaraz po ukończeniu liceum i tam rozpoczęła studia kontynuując swoją (halową) siatkarską karierę w ligach akademickich. – Do 2015 grałam w hali, potem rok grałam na plaży, a następnie sporo podróżowałam. W 2018 razem z moją koleżanką Agnieszką Pręgowską grałyśmy w turnieju FIVB w Huntington Beach, gdzie w grupie trafiłyśmy na Kinię [Kingę Wojtasik] z Kasię [Kociołek], mecz przegrałyśmy, ale trener spytał, czy nie chciałabym przyjechać do Polski i oczywiście się zgodziłam. Spędziłam półtora roku w Polsce i zaczęłam grać z Jagodą. Wciąż się uczę i wiele jeszcze przed nami.
Z kolei Jagoda Gruszczyńska ma na swoim koncie wiele tytułów juniorskich – mistrzostwo Europy U18 i U20 wywalczone z Katarzyną Kociołek w 2012 roku oraz mistrzostwo świata do lat 21 w 2013 – jednak czeka na pierwsze trofeum wygrane na międzynarodowej seniorskiej imprezie. – Trzy lata temu tutaj w Jurmali miałam 4. miejsce z Kingą Wojtasik i bardzo niewiele nam zabrakło. I chyba właśnie to czwarte miejsce jest dla mnie najważniejsze, bo to była seniorska siatkówka i zagrałyśmy wtedy bardzo dobry turniej. Oczywiście mistrzostwo świata do lat 21 to też bardzo ważny sukces.
Przed mistrzostwami Europy obie panie regularnie grały z różnymi partnerami. Jagoda Gruszczyńska wystąpiła w PreZero Grand Prix z drużyną Budowlanych Łódź, a następnie stawała na podium wszystkich turniejów rozgrywanych w Polsce. Z kolei Ola Wachowicz szlifowała formę i technikę grając zarówno w zawodach kobiet, jak i mikstach w Stanach. – Grałam w różnych lokalnych turniejach w New Jersey praktycznie co tydzień, występowałam również w zawodach cyklu AVP Next i AVP Next Gold na niższym szczeblu, gdyż ze względu na czas spędzony w Polsce, czyli dwa lata, nie łapałam się, bo po prostu brakowało mi punktów rankingowych. Ale przede wszystkim grałam lokalne turnieje w soboty z dziewczynami, a w niedziele miksty z chłopakami – jak zwykłam to mówić – dla fitnessu i żeby spędzić czas ze znajomymi na plaży, popracować nad elementami gry i utrzymać formę.
Czy gra z innymi partnerami pozytywnie wpływa na ich zespół? – Są plusy grania z różnymi partnerami, bo z każdym trzeba pracować inaczej, dostosować wymiany, energię – stwierdziła Ola Wachowicz. Z kolei Jagoda Gruszczyńska odpowiedziała: – Jestem zwolenniczką tego żeby mieć swoją stałą partnerkę na boisku, bo możliwość wspólnego trenowania i grania dużo daje. Trzeba jak najwięcej się zgrywać, często jest tak, że zawodnicy grają kompletnie inaczej z kimś innym i dopiero dobre połączenie daje efekty. Osobno ci zawodnicy mogą nie być tak dobrzy jak razem, bardzo ważna jest też właściwa chemia na boisku. W tym sezonie ze względu na pandemię tak wyszło, że nie mogłyśmy trenować i grać razem, ale uważam, że jesteśmy już tak doświadczonymi zawodniczkami, że z każdego grania potrafimy wyciągać „coś” i wiemy nad czym musimy więcej pracować i na tym skupiamy się grając z innymi parterami.
Gruszczyńska i Wachowicz rozpoczęły wspólne granie w 2018 roku, jednak… – Niewiele wyszło nam jeszcze grania ze sobą – może około dziesięciu-dwunastu turniejów. Dwa razy było nawet tak, że przygotowywałyśmy się do grania z innymi partnerkami, a dopiero w turnieju występowałyśmy ze sobą – przyznaje 25-letnia Gruszczyńska. – Dlatego byłam bardzo ciekawa tego roku, chciałyśmy zagrać od początku roku do końca razem, na własnych warunkach – decydować z jakim trenerem pracować i jak się przygotować, ale nie było nam to dane. Od ubiegłego roku jesteśmy poza kadrą i chciałyśmy zobaczyć na ile jesteśmy w stanie grać, zobaczyć jaka sytuacja będzie po igrzyskach, grać ze sobą i wykorzystywać punkty, których zebrałyśmy sporo i dalsze decyzje miały zapadać właśnie po igrzyskach, ale całego sezonu nie ma, igrzyska przełożone, więc i my musimy to przesunąć na kolejny rok.
Zawodniczki zgodnie przyznają, że świetnie dogadują się zarówno na boisku, jak i poza nim, dlatego chcą kontynuować swoją karierę jako zespół i razem walczyć o realizację swojego największego sportowego marzenia, którym jest występ na igrzyskach olimpijskich.
*Rozmawiała Martyna Szydłowska
źródło: pzps.pl
