Gabriela Ponikowska w zeszłym sezonie mocno przyczyniła się do awansu tarnowskiego klubu w szeregi TAURON Ligi. Obecnie stanowi o sile tego zespołu już w gronie najlepszych. -Jesteś tak dobry jak twój ostatni mecz – mam nadzieję, że z ostatnim gwizdkiem w kwietniu będę miała spokojne sumienie – powiedziała środkowa zespołu z Tarnowa.
Czy według ciebie prawdą jest, że TAURON Liga to zupełnie inny świat w porównaniu z 1-ligą?
Gabriela Ponikowska: – W większości aspektów tak. TAURON Liga to już wyższa półka organizacji dla klubów i innych ludzi związanych z klubem. W Tarnowie zawsze to dobrze wyglądało, niemniej jednak doszło kilka rzeczy do zorganizowania na dzień meczowy. Samo przygotowanie hali do meczu pod kątem reklam czy wytycznych z ligi to duże przedsięwzięcie. Natomiast jedna dość istotna rzecz w TAURON Lidze kuleje i sądzę, że nie jeden klub z 1 ligi lepiej by sobie pod tym kątem poradził – mam na myśli wypłacalność. W tym sezonie mogliśmy obserwować upadek Legionovii w poprzednich Enea PTPS Piła, a jeszcze wcześniej KSZO Ostrowiec Świętokrzyski. Najwyższa klasa rozgrywkowa i takie sytuacje? Dziwna sprawa….
Jak oceniasz swój powrót do TAURON Ligi? Czy ten sezon na pierwszoligowym parkiecie pomógł w twojej karierze?
– Na to pytanie będzie można odpowiedzieć po sezonie. Jesteś tak dobry jak twój ostatni mecz – mam nadzieję, że z ostatnim gwizdkiem w kwietniu będę miała spokojne sumienie. Natomiast jeśli chodzi o miniony sezon odpowiedź brzmi – TAK. Gdyby nie to, że trener postawił na taki skład, a nie inny nie byłoby tej Gaby, która jest teraz. Granie o ważny cel i bycie częścią drużyny, która wszystko wygrywała było mi niesamowicie potrzebne zwłaszcza, że przyjechałam do Was z Piły po nieudanym sezonie nękanym różnymi pechowymi sytuacjami, a finalnie długami w postaci niewypłaconych pensji. Cieszę się, że tu trafiłam.
W zeszłym sezonie stanowiłaś zgrany duet na środku z Aleksandrą Gancarz teraz do drużyny dołączyła Marina Mazenko i wydaje się, że dość szybko złapałyście wspólny język, jak Ty to oceniasz?
– Oj taaak.. Olunia była i jest jedyna w swoim rodzaju. Grałyśmy na „tych” samych pozycjach, a mimo to nasza relacja oprócz nieszkodliwego jadu była pełna miłości. Marina ma baaaaardzo podobną energię może dlatego złapałyśmy wspólny język…chociaż z tym językiem to czasami różnie bywa, bo jak się rozkręci to potrzebuje słownika
Masz jakiś swój punkt kariery, do którego wracasz?
– Chyba każdy ma takie momenty, które mocniej wyryły się podczas kariery. Mój to powrót po wielu latach do Krakowa do Proximy. Oprócz tego, że miałam zespół jedyny w swoim rodzaju to również miałam przyjemność współpracować z trenerem Chiappinim. To był taki sezon, gdzie nauczyłam się znacznie więcej niż przez poprzednie lata grania. Świetny czas.
Gdzie szukasz motywacji do uprawiania siatkówki?
– Motywacji nie muszę szukać, ona jest cały czas. Oprócz przyjemności to też aktualnie moja praca więc trzeba wykonywać swoje obowiązki najlepiej jak się potrafi (śmiech)
Jesteś z jedną z zawodniczek, które pamiętają jeszcze halę ANS, czujesz różnicę podczas spotkań ligowych?
– Tak, hala Ans była kameralna. Wizualnie pękała w szwach, kiedy kibice przychodzili na mecze. Miało to swój urok. Natomiast Arena Jaskółka to już dużo większy obiekt, gdzie już są wyznaczone strefy dla kibiców, dla zawodników i ten kontakt jest już ograniczony. Niemniej jednak cudowna rzecz, kiedy kibice po meczu ustawiają się przy bandach, przybijają piątki, powiedzą coś miłego. Tutaj już zmieści się ich znacznie więcej co cieszy, że siatkówka robi się coraz bardziej popularna.
Na koniec jakbyś na chwilę obecną podsumowała występy drużyny?
– Uważam, że jak będziemy konsekwentne i się zepniemy jak w 1 rundzie to możemy nieźle zawojować i załapać się do play off. Jesteśmy do tego zdolne. Czas pokaże, dużo ciężkich spotkań przed nami, ale jestem dobrej myśli.
źródło: uksjedynka.com
