– Straciłam już rachubę sezonów, w których gram w Dynamie. Jestem lojalna wobec swojego klubu. Pojawiają się propozycje z różnych zespołów. Co roku je rozważam, ale czasami lepiej jest pozostać w miejscu, w którym czuję się komfortowo – powiedziała atakująca moskiewskiej ekipy, Natalia Gonczarowa.
Natalia Gonczarowa i jej starsza siostra Waleria zaczęły grać w siatkówkę na Ukrainie. Obie szybko znalazły się w młodzieżowych reprezentacjach swojego kraju. Ich pierwszym sukcesem był złoty medal mistrzostw Europy kadetek w 2005 roku. Rok później zdobyły brązowy medal czempionatu Starego Kontynentu w kategorii juniorek, a Natalia została wybrana MVP tego turnieju. Z kolei w 2007 roku wraz z kadrą Ukrainy uplasowały się w czołowej szóstce mistrzostw świata juniorek.
W 2006 roku siostry znalazły się w Dynamie Moskwa, w którym Natalia gra do dziś. – Straciłam już rachubę sezonów, w których gram w Dynamie. Jestem lojalna wobec swojego klubu. Mam nadzieję, że będę grała w nim jeszcze przez kilka lat – zaznaczyła Gonczarowa, która ma oferty z różnych lig. – Pojawiają się propozycje z różnych klubów. Co roku je rozważam, ale czasami lepiej jest pozostać w miejscu, w którym czuję się komfortowo. Może gdzieś indziej warunki finansowe byłyby lepsze, ale dla mnie ludzie są zawsze najważniejsi – dodała zawodniczka.
W 2010 roku zmieniła obywatelstwo na rosyjskie. Już kilka miesięcy później wraz ze Sborną wystąpiła w mistrzostwach świata w Japonii, w których Rosjanki sięgnęły po złoto. – Wyjazd do innego kraju był dla nas czymś przerażającym, ale przyszłość w Rosji rysowała się w znacznie jaśniejszych barwach. Dla rodziny było to stresujące, bo wiązało się z tym, że będziemy daleko od niej, ale ja i siostra zostałyśmy dobrze przyjęte w Dynamie. Trener Leonid Zajko był dla nas jak drugi tata. Rok przed pozwoleniem na grę w reprezentacji Rosji już z nią trenowałam i czułam się bardzo komfortowo – przyznała Gonczarowa, która przez dziesięć lat w barwach Sbornej wystąpiła w 186 meczach, gromadząc na swoim koncie 2877 punktów. Z kadrą wywalczyła także mistrzostwo Europy w 2013 i 2015 roku, brązowy medal mistrzostw świata, a także medale Grand Prix (obecnie Liga Narodów).
Wraz z Dynamem Gonczarowa wywalczyła srebrny medal Ligi Mistrzyń, pięciokrotnie sięgnęła po mistrzostwo Rosji. Na swoim koncie ma także cztery puchary kraju oraz dwa Superpuchary Rosji. – Każde zwycięstwo daje wielką przyjemność i satysfakcję – wyznała skrzydłowa moskiewskiego zespołu, który w ostatnim czasie spisywał się jednak poniżej oczekiwań. – Byłam bardzo rozczarowana naszą postawą w zeszłym sezonie. Chciałabym, abyśmy w kolejnych rozgrywkach udowodnili, że nasze ostatnie wyniki były dziełem przypadku – dodała.
Przed Gonczarową trzecie igrzyska olimpijskie. Mimo że po nich będzie miała 32 lata, to nie zamierza rezygnować z gry w siatkówkę. – Nie mam takich myśli, żeby po igrzyskach olimpijskich zrobić sobie przerwę od siatkówki. Będę grała tak długo, jak długo będzie pozwalało na to moje zdrowie i jak będę odczuwała chęć gry. Jeśli pragnienie do gry zniknie, nie widzę powodu, żeby kontynuować grę, ale jeśli będzie zdrowie i chęci, to nadal będę grała – zakończyła Natalia Gonczarowa.
źródło: fivb.com, inf. własna
