– Każda dla każdej była ogromnym wsparciem. Nie było ważne, która z nas zdobyła punkt, po każdym z nich cieszyłyśmy się tak, jakbyśmy już odbierały medale. Wzajemnie się nakręcałyśmy – powiedziała po zakończeniu finałowej rywalizacji z Developresem Bella Dolina Rzeszów Iga Wasilewska, środkowa Grupy Azoty Chemika Police. Policzanki wygrały niedzielny mecz 3:2 i mogły odebrać złote medale.
To był trudny sezon, ale zakończony chyba w najpiękniejszy z możliwych sposobów…
Iga Wasilewska: – To był długi, ciężki sezon. Powiedziałabym nawet, że momentami wręcz denerwujący. Były wzloty i upadki, była radość z wygranych meczów, jednak to, co zrobiłyśmy w play-off przeszło moje najśmielsze oczekiwania. Jestem strasznie szczęśliwa, brakuje mi słów, zwłaszcza po tak ciężkim meczu jak ten w niedzielę. Zrobiłyśmy to naprawdę po mistrzowsku.
Przegrywałyście w niedzielę 0:2, ale chyba nie zrobiło to na was wrażenia i nie złamało. Potem grałyście już jak z nut.
– Zrobiło to na nas duże wrażenie. Nie byłyśmy w stanie „ugryźć” Developresu w dwóch pierwszych setach, nie miałyśmy na nie żadnej recepty. Pojawiły się w głowie różne myśli, ale na szczęście wytrzymałyśmy ten napór rywalek. One musiały tak zagrać, nie miały innej opcji. Zachowałyśmy cierpliwość i od trzeciego seta zagrałyśmy tak, jakby mecz zaczynał się od nowa, nasza gra była od tego momentu praktycznie bezbłędna. Jestem z nas bardzo dumna.
Kluczem do sukcesu była atmosfera? Widać było, że na boisku jesteście jednością.
– Atmosferę mogę ocenić w samych superlatywach, każda dla każdej była ogromnym wsparciem. Nie było ważne, która z nas zdobyła punkt, po każdym z nich cieszyłyśmy się tak, jakbyśmy już odbierały medale. Wzajemnie się nakręcałyśmy. Nie wspominając już o kontuzji Marleny Kowalewskiej, zawodniczki, która daje naszej ekipie dużo fantastycznej energii i na pewno zasłużyła na ten złoty medal. Nie miała jednak okazji po niefortunnej kontuzji uczestniczyć dalej w finałach, więc zrobiłyśmy to dla niej. Zagrałyśmy bardzo drużynowo.
Wspomniana już przez ciebie niefortunna kontuzja Marleny Kowalewskiej spowodowała, że motywacja do zdobycia złota wzrosła jeszcze bardziej?
– Zdecydowanie tak. Wydaje mi się, że jesteśmy przyzwyczajone do tego, że im jest nam trudniej, tym bardziej chcemy i znajdujemy w sobie pokłady energii, motywacji. To na nas podziałało naprawdę motywująco, tym bardziej też, że kurczyły nam się możliwości zmian. Zakończenie rywalizacji w trzech meczach działało na naszą korzyść i bardzo chciałyśmy to zrobić.
Zgodzisz się z opinią, że na wielkie słowa uznania zasłużyła na pewno Naiane, która w obliczu kontuzji Marleny musiała w najważniejszych meczach być jedyną rozgrywającą i poradziła sobie znakomicie?
– Naiane poradziła sobie niesamowicie, nie chcę nawet sobie wyobrażać, jakie to musiało być dla niej obciążenie, grać jako jedyna rozgrywająca w najważniejszych meczach. Bardzo mnie cieszy postawa naszych obu rozgrywających, od początku miały ze sobą świetny kontakt, to była zdrowa rywalizacja. Obie bardzo się wspierały. Naiane to świetna osoba, cieszę się, że miałam okazję ją spotkać i z nią grać.
Moment kiedy to Marek Mierzwiński przejął obowiązki pierwszego trenera był swojego rodzaju przełomem? Od tego momentu już tylko wygrywałyście
– Zdecydowanie tak. Przypomniałam sobie teraz pierwsze słowa trenera Marka jak objął nasz zespół. Powiedział, że będzie strasznie ciężko i każda musi dawać z siebie więcej i więcej, ale jesteśmy w stanie to zrobić. Tak faktycznie było.
Czasu na odpoczynek nie będziesz miała wiele. Jesteś jedną z zawodniczek powołanych do reprezentacji Polski.
– Obecnie jestem na szerokiej liście i zobaczymy, czy trener Lavarini coś dla mnie przewidzi, czekam na jakiś plan. Skupiam się teraz na tym, aby być jak najlepiej przygotowaną na dołączenie do kadry.
źródło: inf. własna
