Jeden z najbardziej obiecujących trenerów siatkówki, Jamie Morrison, po rocznej przerwie wkrótce wróci do pracy w zawodowej siatkówce. Po rozstaniu z holenderską reprezentacją kobiet w 2019 roku Morrison poświęcił trochę czasu na zastanowienie się nad swoją karierą. Teraz, w ramach rozgrzewki przed powrotem do pracy szkoleniowej, Amerykanin zgodził się pomóc kobiecemu zespołowi Texas Longhorns.
Jamie Morrison już wkrótce będzie jednym z trenerów w projekcie US Women’s Pro League, który powstał pod szyldem Athletes Unlimited. Rozgrywki w Stanach Zjednoczonych mają sprawić, że siatkówka w tym kraju stanie się w pełni zawodowa i z każdym rokiem będzie stawać się coraz silniejsza.
Jak doszło do współpracy z Teksasem?
– Wszystko zaczęło się od wiadomości tekstowej od Erika Sullivana, obecnego asystenta trenera w Teksasie i byłego libero reprezentacji męskiej reprezentacji USA. Erik i Jerritt Elliott, pierwszy trener w Teksasie, wiedzieli, że jestem dostępny i zapytali, czy nie chciałbym przyjść z pomocą. Nie miałem dużo czasu ze względu na zaangażowanie w Pro League, ale oni docenili ograniczony czas, jaki mogłem tam spędzić. Spędziłem więc 3 tygodnie w Austin przed przyjazdem do Dallas i zakończę z nimi sezon, gdy skończę tutaj.
Wydaje się, że bycie wolontariuszem-asystentem trenera jest dość częstym zjawiskiem w siatkówce NCAA. Co to właściwie znaczy?
– NCAA jest organem zarządzającym sportami studenckimi i ogranicza liczbę opłacanych trenerów, których drużyna może aktywnie występować na boisku. Często to stanowisko jest wypełniane przez kogoś na wczesnym etapie kariery trenerskiej lub czasami przez kogoś, kto po prostu tęskni za coachingiem, takim jak ja, Joe Trinsey, Carl McGown z BYU i Marv Dunphy z Pepperdine.
Czego oczekują od ciebie osoby uczestniczące w programie siatkówki Texas University w nadchodzącym okresie, tj. gdy jesteś jego częścią?
– Spędziłem ostatnie 3 tygodnie, część osobiście, a część wirtualnie z powodu ograniczeń COVID, pracując z ich rozgrywającymi i atakującymi. Dziewczyny były niesamowite i myślę, że dokonaliśmy kilku dobrych zmian w ciągu 3 tygodni, kiedy tam byłem. Nie mogę się doczekać, aby zobaczyć, co osiągniemy, gdy zaczniemy grać w meczach. Przechodzę teraz na Athletes Unlimited, więc będę uczyć z daleka.
Już wkrótce wystartuje Pro League. Jaka będzie twoja rola?
– Jestem jednym z czterech trenerów ligi. Liga jest wyjątkowym formatem, ponieważ jest kierowana przez sportowców, istnieją drafty i format punktów indywidualnych, które wyróżnią ją na tle innych lig. Moim zadaniem jest pomaganie kapitanom i zespołom, z którymi pracuję, w zdobyciu jak największej liczby punktów.
Czy jesteś zadowolony z jakości i nazwisk zawodników, którzy podpisali kontrakty? Jest kilka naprawdę wielkich nazwisk…
– Oczywiście! Szybko wpadłem na Jordan Larson podczas odprawy i przypomniałem sobie, jak bardzo podobało mi się trenowanie jej i reszty dziewcząt z reprezentacji USA. W zeszłym tygodniu miałem również moment, który wywołał uśmiech na mojej twarzy, gdy zdałem sobie sprawę, że mogę ponownie trenować Shiellę Castro po tym, jak trenowałem ją w VakıfBank kilka lat temu. W tej lidze jest świetna mieszanka doświadczenia i młodości. Gwarantuję, że niektórzy z młodszych graczy zrobią wrażenie w ciągu 5 tygodni.
Przez wiele lat mówiono o utworzeniu w USA profesjonalnych lig siatkówki. Liga męska istnieje, teraz jest też tworzona liga kobiet. Wydaje się jednak, że te projekty albo nie powstają w najlepszy sposób, albo szybko znikają. Dlaczego tak się dzieje?
– Uważam, że jest to połączenie postrzegania sportu zawodowego przez Stany Zjednoczone i rozmiaru naszego kraju. Nasze drużyny futbolu amerykańskiego grają na arenach, które mogą pomieścić do 100 000 osób. Nasze drużyny koszykarskie zajmują 18 000 miejsc siedzących. Wszystkie nasze profesjonalne drużyny sportowe latają czarterami z jednego miejsca do drugiego. Niektóre z naszych szkolnych konferencji siatkówki robią podobne rzeczy. Wielu naszych sportowców akademickich jest zaskoczonych, gdy podróżują do profesjonalnych lig w innych krajach i nie ma tam szatni z telewizorem lub gdy muszą jeździć autobusem na mecze przez 8 godzin. Poprzednie ligi zawiodły z powodu potrzeby sprostania tym oczekiwaniom. Po drugie, nie sądzę, żeby wielu ludzi w Europie doceniało to, jak wielkie są Stany Zjednoczone. Jest wiele klubów, które nie mogą grać w Lidze Mistrzów ani w Pucharze CEV, ponieważ nie stać ich na podróż. Format Athletes Unlimited rozwiązuje ten problem, przenosząc wszystkich sportowców w jedno miejsce i grając w bańce, podobnie jak w V.League w Japonii. Fani będą mogli oglądać transmisje telewizyjne oraz materiały w mediach społecznościowych i, miejmy nadzieję, wkrótce osobiście.
źródło: opr. własne, worldofvolley.com
