Po ponad 20 latach profesjonalnej gry w siatkówkę, była chorwacka reprezentantka Katarina Barun-Šušnjar ogłosiła zakończenie kariery. Jej ostatnim klubem w którym grała był japoński klub Saitama Ageo Medics.
36-letnia przyjmująca i pochodząca z Zagrzebia Katarina Barun-Šušnjar zakończyła swoją karierę w japońskim klubie Saitama Ageo, gdzie zdobyła z tym zespołem brązowy medal w tamtejszych rozgrywkach. W swojej karierze zawodniczka grała w 12 klubach, poczynając od Mladost Zagrzeb, poprzez Turcję, Włochy, Rumunię, Azerbejdżan, aż po Japonię. Ze swoim klubem Mladost zdobyła trzykrotnie mistrzostwo Chorwacji oraz Puchar Chorwacji. Ma na swoim koncie złoty medal mistrzostw Rumunii oraz puchar tego kraju z ekipą Belor Galati. Z kolei z włoską ekipą z Novary także zdobyła złoty medal oraz srebrny. We Włoszech cieszyła się z dwóch pucharów krajowych.
W sezonie 2006/2007 siatkarka wspięła się na szczyt europejskiej siatkówki, zdobywając tytuł Ligi Mistrzów z Foppapedretti Bergamo. Trzykrotnie zdobyła nagrodę MVP włoskiej Serie A1 i Puchar Włoch, grając dla klubu Novary. Przez 17 lat grała w reprezentacji Chorwacji, wystąpiła w pięciu mistrzostwach Europy. Zawodniczka zainspirowała wiele przyszłych chorwackich siatkarek do uprawiania tej dyscypliny. – Po raz pierwszy, po 23 sezonach, jestem w innym miejscu, nie myślę o siatkówce, nie myślę o nowym zespole, o nowym wyzwaniu, o kolejnej grze. Po ponad dwudziestu latach nadszedł czas, aby zostawić siatkarski sprzęt w szafie i przygotować się do nowego życia – powiedziała Katarina Barun-Šušnjar. – Miałam 14 lat, kiedy po raz pierwszy ubrałam koszulkę Mladost Zagrzeb, była to moja pierwsza drużyna. W wieku 36 lat, kilka miesięcy temu, zanim cały świat poświęcił się znacznie ważniejszemu i delikatniejszemu wyzwaniu (walką z pandemią koronawirusa – przyp. red), rozegrałam ostatni mecz z koleżankami z ekipy Ageo Medics w Japonii. Grałam w 12 klubach i 6 różnych ligach. Zdobyłam 6 mistrzostw, 5 pucharów krajowych, oraz wygrałam Ligę Mistrzyń. Każdego dnia żyłam tą samą pasją i determinacją, silnymi uczuciami, które towarzyszyły mi w najpiękniejszych i najtrudniejszych momentach mojej kariery. Dałam z siebie wszystko temu sportowi, który w zamian zaowocował wielkimi przyjaźniami, głębokimi więziami oraz pięknymi zwycięstwami, które ukształtowały mnie również jako osobę poza boiskiem do siatkówki. Jestem wdzięczna wszystkim ludziom, którzy towarzyszyli mi w tej długiej siatkarskiej karierze i zawsze będę o nich myślała. Dla mnie zaczyna się teraz nowe życie, daleko od boiska do siatkówki, ale niedaleko od siatkówki. Siatkówka to sport, który do dziś kocham tak samo jak 23 lata temu – zakończyła zawodniczka.
źródło: worldofvolley.com
