Mistrzostwa świata siatkarek 2025 rozpoczną się już w najbliższy piątek, 22 sierpnia. W składzie na ten turniej znalazły się dwie czołowe polskie atakujące – Magdalena Stysiak i Malwina Smarzek. Obie zawodniczki są w reprezentacji Polski już kolejny rok z rzędu. Mają bogate kariery klubowe, jak również sukcesy reprezentacyjne. Obie zdobywały brązowe medale Ligi Narodów. Od przyszłego sezonu atakujące zagrają w lidze tureckiej. Stysiak będzie reprezentowała barwy Eczacıbaşı Dynavit Stambuł, a Smarzek zadebiutuje w Kuzeyboru. Przedstawiamy sylwetki atakujących kadry Stefano Lavariniego.
Atakujące w drodze po kolejny sukces
Podopieczne Stefano Lavariniego już zameldowały się w Tajlandii. Zostały gorąco przyjęte przez miejscowych kibiców i organizatorów. Już w sobotę reprezentacja Polski kobiet zagra swój pierwszy mecz na mistrzostwach świata 2025. Przeciwnikiem Polek będzie Wietnam. Biało-czerwone znalazły się w grupie G. Oprócz Wietnamek, ich rywalkami w kolejnych dniach będą też Kenijki i Niemki. Polki przystępują do turnieju w roli faworytek grupy. Za zdobywanie punktów w dużej mierze będą odpowiedzialne atakujące reprezentacji Polski, czyli Magdalena Stysiak i Malwina Smarzek. Obie prezentują dużą siłę ognia w ofensywie.
Stysiak i Smarzek to postacie doskonale znane fanom siatkówki – zarówno z gry w reprezentacji, jak i w topowych klubach Polski, Europy i świata. Sezon reprezentacyjny 2025 otworzyły kolejnym sukcesem, tj. brązowym medalem Ligi Narodów, który Polska wywalczyła po zwycięstwie nad Japonią podczas turnieju finałowego w Łodzi. W zeszłym roku ten sam duet wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Paryżu. Stefano Lavarini od początku obecnego sezonu stawiał właśnie na te dwie atakujące. Żadne inne powołane do szerokiego składu zawodniczki grające na tej pozycji, nie dostały w tym roku szansy na grę w kadrze.
Magdalena Stysiak – pierwsza armata reprezentacji?
Magdalena Stysiak to jedna z czterech zawodniczek, które po raz drugi zagrają na mistrzostwach świata. Ma niespełna 25 lat, a już posiada duże doświadczenie reprezentacyjne oraz klubowe. Mierzy 203 cm i dysponuje znakomitym zasięgiem ataku – 324 cm. Karierę sportową rozpoczęła niedaleko swojego miejsca zamieszkania, w Siatkarzu Wieluń, skąd na krótko przeniosła się do SMS-u PZPS Szczyrk. Bardzo szybko zadebiutowała w najwyższej klasie rozgrywkowej w Polsce, było to 13 listopada 2016 roku, w meczu z KSZO Ostrowiec Świętokrzyski, miała wtedy niespełna 16 lat. Wtedy była podopieczną młodzieżowej drużyny Chemika Police ale od 2018 roku grała już w pierwszym zespole ekipy z Polic.
W wyniku niedogadania się w kwestii kontraktu, zamieniła Police na Łódź, a konkretnie na Grot Budowlane. Po sezonie 2018/2019, który spędziła w drużynie z Łodzi otrzymała pierwsze powołanie do biało-czerwonego składu, wtedy za kadencji Jacka Nawrockiego. To on jako pierwszy dał jej szansę granie w biało-czerwonych barwach. W 2019 roku zadebiutowała w Lidze Narodów. Magdalena Stysiak bardzo szybko wyjechała za granicę. Jej międzynarodowa przygoda zaczęła się w Savino Del Bene Scandicci (2019–21) i Vero Volley Milano (2021–23). Od 2023 roku występowała w Fenerbahçe Stambuł, lecz w drugim sezonie była już tylko zmienniczką tureckiej gwiazdy – Melissy Vargas. Od sezonu 2025/26 przenosi się do Eczacıbaşı Dynavit Stambuł – innej potęgi ligi tureckiej
Od dłuższego czasu rozwój umiejętności Magdaleny Stysiak nie zwalnia. W kadrze narodowej już od dawna pełni rolę podstawowej atakującej, a trener Stefano Lavarini powierzył jej pozycję liderki ofensywy. Współpraca z Włochem rozwija się nie tylko w reprezentacji, ale i klubowo. W sezonie 2023/2024 wspólnie poprowadzili Fenerbahçe Stambuł do mistrzostwa i Pucharu Turcji. Z reprezentacją Polski też święciła już kilka sukcesów. Ma na koncie 3 brązowe medale Ligi Narodów (2023, 2024, 2025) oraz zakwalifikowanie się na igrzyska olimpijskie w Paryżu i dojście tam do etapu ćwierćfinału. W turnieju finałowym VNL 2025 uplasowała się tuż za najlepszymi punktującymi. Zajęła 4. miejsce w rankingu z 48 oczkami i 37,39 % skutecznością w ataku.
Ciekawostki:
- Pochodzi z małej miejscowości Turów. Treningi zaczęła w domowym ogrodzie, gdzie tata zbudował jej boisko.
- Pochodzi z siatkarskiej rodziny – jej ojciec i brat również grali w siatkówkę.
- Gotowanie to jej druga pasja. Uwielbia kuchnię włoską i owoce morza.
- Była wielokrotnie chwalona przez tureckich kibiców – ma ogromną sympatię za granicą.
- Jest poliglotką, posługuje się co najmniej czterema językami.
Kariera klubowa Magdaleny Stysiak:
- 2014-2015: Siatkarz Wieluń
- 2015-2016: SMS PZPS Szczyrk
- 2016-2017: Chemik Police (Młoda Liga)
- 2017-2018: SMS Police
- 2017-12.2018: Chemik Police
- 2018-2019: Grot Budowlani Łódź
- 2019-2021: Savino Del Bene Scandicci
- 2021-2023: Vero Volley Monza
- 2023-2025: Fenerbahçe Stambuł
- 2025-2026: Eczacibasi Stambuł
Największe sukcesy:
Z klubami: mistrzostwo i Puchar Turcji (2024), srebrne medale ligi włoskiej i polskiej
Z reprezentacją: brązowe medale Ligi Narodów (2023, 2024, 2025), brąz ME juniorek (2018), zwycięstwo w Montreux Masters (2019), kwalifikacje do igrzysk olimpijskich (2023)
Malwina Smarzek – doświadczenie zbierane na świecie
Malwina Smarzek to już bardzo doświadczona atakująca. 29-latka ma bogatą historię gry w wielu zagranicznych klubach. Pochodzi ze sportowej rodziny – jej mama uprawiała lekkoatletykę, a tata startował w ultramaratonach. Jej droga do siatkówki prowadziła przez taniec, pływanie i bieganie, zanim trafiła do trzecioligowej Łaskovii Łask, gdzie rozpoczęła w końcu siatkarską przygodę. Talent Malwiny Smarzek eksplodował po występach w Turnieju Nadziei Olimpijskich i nauce w SMS PZPS Sosnowiec. Po dwóch latach na moment trafiła do UMKS-u MOS-u Wola Warszawa, by kolejne dwa lata spędzić już w Legionovii Legionowo.
W 2016 roku z Legionowa przeniosła się do Chemika Police, gdzie zmieniła pozycję z środkowej na atakującą. Stamtąd ruszyła w siatkarski świat. Od 2017 roku występowała w wielu zagranicznych klubach, głównie we Włoszech. Najpierw reprezentowała barwy Volley Bergamo, następnie grała w Igor Gorgonzola Novara. Przed początkiem wojny została zakontraktowana przez Lokomotiw Kaliningrad. Gra w tym zespole zesłała na nią falę hejtu. Atakująca w trakcie sezonu 2021/2022 szybko przeniosła się więc do DevelopResu Rzeszów. Miała też okazję prezentować swoje umiejętności w Osasco Voleibol Clube w Brazylii, VBC Casalmaggiore i Wash4Green Pinerolo. W każdym z tych klubów była ważną postacią ofensywy, a jej międzynarodowe doświadczenie stanowi dziś bezcenny atut.
Teraz po raz pierwszy w karierze przenosi się do Turcji. Jej nowym klubem będzie Kuzeyboru. W reprezentacji Polski zadebiutowała już w 2014 roku i od razu zaznaczyła swoją obecność. W maju tego roku w eliminacjach do Mistrzostw Europy wraz z reprezentacją Polski wywalczyła awans na europejski czempionat w 2015 roku. Była też MVP i najlepszą atakującą Montreux Volley Masters w 2019. W 2022 roku atakująca sama poprosiła trenera Stefano Lavariniego o przerwę. Zmagała się z depresją, o czym po czasie powiedziała głośno w mediach. Powrót do reprezentacji, w 2024 roku okazał się dużym wydarzeniem. Choć nie jest już pierwszoplanową postacią, odgrywa ważną rolę w reprezentacji Polski kobiet. Obecnie pełni funkcję zmienniczki Magdaleny Stysiak, jej rola w drużynie, szczególnie przy podwójnych zmianach, jest nie do przecenienia.
Ciekawostki :
- W młodości trenowała też pływanie, zanim zdecydowała się na siatkówkę.
- Była jedną z najmłodszych zawodniczek w reprezentacji Polski w 2014 roku.
- Jeszcze do 2016 roku była środkową, zmieniła pozycję dopiero w Chemiku Police
- Otrzymała nagrodę MVP turnieju Montreux Volley Masters 2019.
Kariera klubowa Malwiny Smarzek:
- 2009-2012: Łaskovia Łask
- 2012-2014: SMS PZPS Sosnowiec
- 2014: MOS Wola Warszawa
- 2014-2016: Legionovia Legionowo
- 2016-2018: Chemik Police
- 2018-2020: Zanetti Bergamo
- 2020-2021: Igor Gorgonzola Novara
- 2021-2022: Lokomotiw Kaliningrad i DevelopRes Rzeszów
- 2022-2023: Osasco Voleibol Clube
- 2023-2024: VBC Casalmaggiore
- 2024-2025: Wash4Green Pinerolo
- 2025-2026: Kuzeyboru
Największe sukcesy:
Z klubami: mistrzostwa i puchar Polski z Chemikiem Police, srebro Serie A z Igor Gorgonzola Novara, brąz ligi brazylijskiej.
Z reprezentacją: brąz Ligi Narodów 2024 i 2025, ME kadetek 2013, triumf w Montreux Volley Masters 2019
Zobacz również:
Linia przyjęcia złożona z samych debiutantek. Świeżość kluczem do sukcesu na mistrzostwach świata?
