W siatkówce są mocni. Ich kadra to trzykrotny mistrz olimpijski, medalista mistrzostw świata, a także triumfator Pucharów Świata. Po wielu latach „posuchy” Amerykanie doczekali się też własnej ligi. Dzisiejsze sukcesy reprezentacji wzięły się jednak z rodzinnych pasji oraz uniwersytetów.
Clayton Stanley, David Lee, William Priddy – to oni przez lata stanowili podstawę reprezentacji USA w siatkówce. Świętowali kadrowe sukcesy, a z klubami sięgali po medale. W czasach młodości dość szybko stawali jednak przed poważnymi dylematami. Wybór dyscypliny był dla niech jednoznaczny z decyzją o opuszczeniu rodziny, przyjaciół i ojczystego kraju, ponieważ nie mieli w nim możliwości kontynuacji kariery na zawodowym poziomie.
Przez dekady Stany Zjednoczone funkcjonowały bez siatkówki klubowej. Skąd więc brała się popularność tego sportu w USA i jak trafiali do niego zawodnicy?
Jak w przypadku większości sportowców, wszystko wzięło się z… pasji. W kontekście USA jednak z pasji rodziców, którzy zajmowali się siatkówką albo zawodowo, albo w młodości. – Mój tata grał w siatkówkę w college’u i „przedstawił” mi tę dyscyplinę, kiedy byłem małym chłopcem. Wtedy lubiłem jednak wiele innych sportów, więc nie przywiązywałem uwagi akurat do niej. Zmieniło się to dopiero w liceum. Bardzo dużo nauczyłem się wtedy od mojego trenera – wspomina w TVPSPORT.PL Aaron Russell, przyjmujący reprezentacji Stanów Zjednoczonych.
Podobną historię ma Erik Shoji, libero, na co dzień występujący w ZAKSIE Kędzierzyn-Koźle. – W popularności siatkówki w USA nie chodziło o profesjonalną ligę. Podobnie jak wielu moich kolegów zacząłem interesować się tą dyscypliną dzięki mojemu ojcu. Był trenerem przez 42 lata na uniwersytecie. Zawsze towarzyszyłem mu na siłowni i w hali, od najmłodszych lat uprawiając tę dyscyplinę. Kolejne kroki? Liceum, uniwerek, a następnie próba stania się profesjonalistą dzięki grze w klubie zagranicznym – wyjaśnia.
Shoji dodaje, że zarażenie się pasją do siatkówki w czasach jego młodości nie było takie oczywiste. – Kiedy byłem młodszy, trudno było śledzić siatkówkę. Nie było YouTube’a czy dedykowanych kanałów sportowych w telewizji, które by nam pozwalały oglądać mecze. Teraz jest to o wiele bardziej dostępne, nawet w Stanach Zjednoczonych – przyznaje w TVPSPORT.PL. Mimo to szybko znalazł jednak swoich sportowych idoli. – Podziwiałem sportowców pochodzących z Honolulu, tak, jak ja. Wśród nich mogę wymienić między innymi Claytona Stanleya – zdradza Amerykanin.
National Volleyball Association, czyli amerykańska liga siatkówki, istnieje od 2018 roku. Od samego początku jej twórcy liczyli się z tym, że czeka ich spore wyzwanie logistyczne. Nie chodziło tu wyłącznie o finanse, ale przede wszystkim o rozplanowanie rozgrywek drużyn pochodzących z różnych stanów. – Jesteśmy podzieleni na dwie konfederacje. Jedna ekipa jest z Las Vegas, trzy inne są z Kalifornii – nie ma więc problemu z rozegraniem spotkań. Reszta to zespoły z daleka – z Utah i Wschodu. Przez wzgląd na logistykę zadecydowaliśmy, że to właśnie Kalifornia będzie gospodarzem wszystkich meczów. Rywale do nas przyjeżdżają i grają w weekendy. To rozwiązanie pozwala sportowcom na prowadzenie regularnego życia zawodowego w ciągu tygodnia roboczego – mówił jakiś czas temu w TVPSPORT.PL Russell Holmes, w przeszłości środkowy Jastrzębskiego Węgla i Asseco Resovii Rzeszów, a obecnie dyrektor ds. rozwoju NVA.
– W naszej lidze grają młode talenty. Większość graczy trafia z rozgrywek uniwersyteckich. Wiedzieliśmy, że na początku będzie to tak wyglądało. Mamy jednak nadzieję, że z biegiem czasu zaczną u nas występować zagraniczni zawodnicy, których będziemy w stanie zainteresować również pod względem finansowym – wyjaśnił Holmes.
Więcej w serwisie sport.tvp.pl
źródło: sport.tvp.pl
