Medale międzynarodowe pojawiły się głównie w ciągu pięciu lat po tym, jak 35-latek, który urodził się na Kubie, zdecydował się grać we Włoszech. Italia okazała się drugim domem dla Osmany’ego Juantoreny. Tu poznał swoją żonę, tu urodziły się jego dzieci. W latach 2009-2013 odnosił sukcesy z Trentino Volley, a od 2015 roku zdobywa trofea w barwach Cucine Lube Civitanova. Od 2011 posiada włoskie obywatelstwo i występuje w reprezentacji tego kraju.
W ciągu zaledwie pięciu lat gry dla włoskiej reprezentacji przyjmujący zdobył srebro na igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro (2015), brąz na mistrzostwach świata (2015) i srebro na mistrzostwach Europy (2015). – Trochę mi przykro, że nie podjąłem decyzji wcześniej, ponieważ gdy tylko zostałem obywatelem w 2011 roku, poprosili mnie o grę, ale nie był to łatwy wybór – powiedział Juantorena tuż po Rio 2016. – Od samego początku czułem się tu jak w domu i czułem, jakbym zawsze był częścią drużyny. Lubię myśleć, że sprawiliśmy, że Włochy nas pokochały i podnieśliśmy wysoko flagę, walcząc do końca. Srebrny medal wiele znaczył dla Włoch, ale dla mnie był jak złoty, ponieważ pracowałem nad nim przez całe życie. Nie mogę czuć się inaczej, jak tylko zaszczycony, dumny i zadowolony z tego medalu.
Rodzinna tradycja olimpijska
Juantorena, mierzący równo 2 metry, kontynuował rodzinną tradycję na igrzyskach olimpijskich. Jego wujek Alberto Juantorena zdobył złoto w biegu na 400 i 800 m na igrzyskach olimpijskich w Montrealu w 1976 roku. Pojawiły się obawy, że Osmany może nie dotrzeć do Rio 2016, ponieważ walczył o powrót po kontuzji ramienia. Jednak był w dobrej formie i z włoską kadrą wywalczył srebro, indywidualnie zdobywając 116 punktów.
Był to jeden z kilku głównych turniejów, w których występował w barwach Azzurri, grał także grał na mistrzostwach świata w 2018 roku. Ten turniej będzie dla niego niezapomniany również z powodów prywatnych. Podczas mistrzostw urodziło się jego drugie dziecko. Juantorena pędził z Mediolanu do Civitanovej prosto po meczu z Rosją, aby być obecnym przy porodzie.
Do tego czasu nosił barwy Cucine Lube od trzech lat i chociaż odnieśli wiele sukcesów na włoskim wybrzeżu Adriatyku, wciąż walczyli o najwyższą nagrodę, klubowe mistrzostwa świata.
W pogoni za wymarzonym tytułem
Rok później wygrali klubowe MŚ po zwycięstwie 3:1 nad drużyną Sada Cruzeiro w finale w brazylijskim mieście Betim, a sam Juantorena był jednym z trzech czołowych strzelców (20 punktów). Dodało to blasku jego kolekcji trofeów, która obejmowała jedną Ligę Mistrzów, dwa tytuły włoskiej SuperLega i dwa tytuły Coppa Italia.
Oznaczało to również, że gdy Civitanova zaproponowała mu przedłużenie kontraktu na początku 2020 roku, bez wahania podpisał kontrakt. – Zostaję tutaj, aby dalej wygrywać, to jest zdecydowanie odpowiednie miejsce, aby to zrobić – powiedział. – Klub zbudował bardzo silną drużynę. Chcę grać dalej na najwyższym poziomie, ponieważ wiem, że pewnego dnia będę za tym wszystkim tęsknić.
źródło: fivb.com, opr. własne
