Włoskie siatkarki minionego lata odniosły największy sukces w historii żeńskiej siatkówki w swoim kraju. Nie dość, że po raz pierwszy awansowały do najlepszej czwórki igrzysk olimpijskich, to sięgnęły po pierwszy medal. Złoty medal. Ekipa z Półwyspu Apenińskiego nie miała sobie równych w Paryżu. O kulisach wielkiego powodzenia opowiedział Massimo Barbolini, asystent trenera reprezentacji Włoch.
WIELKI SUKCES I WIELKIE NAZWISKA
Reprezentacja Włoch siatkarek osiągnęła dla siebie spektakularny sukces. Wszystko, co wydarzyło się od ćwierćfinału turnieju olimpijskiego w stolicy Francji, wydarzyło się po raz pierwszy. Włoszki przy pierwszej okazji gry o medale sięgnęły po krążek i to najlepszy z możliwych. W sztabie szkoleniowym włoskiego zespołu widniały następujące trzy persony: Julio Velasco, Massimo Barbolini oraz Lorenzo Bernardi. Sukces siatkarek z Półwyspu Apenińskiego jest o tyle bardziej zadziwiający, że pierwszy z wymienionych kadrę objął wraz z pierwszym dniem 2024 roku. W tak krótkim czasie udało mu się jednak zbudować na nowo kolektyw. Jak przebiegała współpraca pomiędzy dużymi nazwiskami?
– To wspaniałe przeżycie, złoty medal – pierwszy dla Włoch w piłce siatkowej. Mieliśmy udany sztab. Nasza znajomość i szacunek trwały jednak od wielu lat. Kiedy Julio (red. Velasco) zaproponował mi współpracę, nie zastanawiałem się długo. Cel był jasny od początku, do tego znakomity zawodniczki, z większością miałem okazję już pracować wcześniej. Pierwszy trener reprezentacji był jeden – my z Lorenzo byliśmy asystentami – to było dla wszystkich jasne od pierwszych dni współpracy. Współpraca polegała na wzajemnych rozmowach i dyskusjach z poszanowaniem zasad pierwszego trenera. Może dla innych trenerów nie byłoby takim łatwym zadaniem. My mieliśmy jednak jasny podział zadań. Byłem odpowiedzialny między innymi za nasz system blok-obrona, studiowanie zagrywki: naszej i przeciwników. A Lorenzo pracował bardziej z rozgrywającymi, ich dystrybucją, kierunkami ataków. Było bardzo dużo rozmów, a Julio czuwał nad wszystkim i podejmował ostateczne decyzje. Chociażby tę o zamieszkaniu poza wioską olimpijską, czy też o nie wzięciu udziału w ceremonii rozpoczęcia igrzysk w Paryżu – powiedział Massimo Barbolini, asystent trenera reprezentacji Włoch.
PROFESJONALISTKI
Ubiegły sezon reprezentacyjny (2023) nie był udany dla siatkarek z Włoch. Poczynając od samego jego końca, ekipa z Półwyspu Apenińskiego przegrała decydujący mecz w Łodzi z Polkami o awans na igrzyska olimpijskie. W meczu o brąz mistrzostw Europy sensacyjnie uległa Holenderkom. Jeszcze wcześniej włoskie siatkarki przegrały z Turczynkami w ćwierćfinale Siatkarskiej Ligi Narodów. W skrócie? Jedna wielka klęska. Dla porównania, w niedawno zakończonym sezonie reprezentacyjnym i przed wywalczeniem mistrzostwa olimpijskiego podopieczne trenera Velasco sięgnęły po złoto Ligi Narodów.
– Moim zdaniem nie musieliśmy wpływać na nie w żaden szczególny sposób. To jedne z najlepszych, a w tym roku najlepsze zawodniczki na świecie. Nikogo nie interesował miniony sezon reprezentacyjny. To pytanie pojawia się często od Paryża. Dziewczyny pracowały bardzo ciężko od maja, cel był znany i zaakceptowany przez wszystkich członków zespołu. Są bardzo silne razem i cały czas były gotowe do ciężkiej pracy. Jestem bardzo szczęśliwy, że mogłem brać w tym udział. Nie ma jakiś szczególnych sekretów tego sukcesu: mieliśmy bardzo mocny i ciężko pracujący zespół, który nie zastanawiał się nad tym, co było wcześniej, a skupiał się na wytyczonym celu – zakończył Barbolini.
Zobacz również:
Znamy nowy kierunek środkowej! Polka zagra w USA!
źródło: pzps.pl
