Igrzyska olimpijskie są już za rogiem. Z dnia na dzień jedynie zagęszcza się atmosfera i podnosi ekscytacja nadchodzącym turniejem w stolicy Francji. Wśród dwunastu drużyn, które przystąpią do zmagań, nie zabraknie siatkarskich gwiazd siatkarskiego formatu.
LIBERO
Jenia Grebennikov
Bezsprzecznie największą gwiazdą na igrzyskach olimpijskich w Paryżu występującą na pozycji libero jest Jenia Grebennikov. Mistrz olimpijski sprzed trzech lat nieprzerwanie od sezonu 2021/2022 występuje w Zenicie Petersburg. Mierzy 188 centymetrów i waży 74 kilogramy. W swoim dorobku posiada m.in. Klubowe Mistrzostwo Świata, mistrzostwo Włoch, Niemiec, a także wicemistrzostwo Ligi Mistrzów.
Paweł Zatorski
Nie mniejszą gwiazdą w Paryżu będzie świetnie znany polskim kibicom Paweł Zatorski. Rodzimy siatkarz również niezmiennie od sezonu 2021/2022 występuje w Asseco Resovii Rzeszów. Nadchodzące igrzyska olimpijskie będą już trzecimi w jego karierze. 34-latek to dwukrotny mistrz świata, mistrz Europy, mistrz Ligi Mistrzów, pięciokrotny mistrz Polski i zdobywca Pucharu Polski, a także świeżo upieczony triumfator Pucharu CEV. Minimalnie niższy od Grebennikova, liczy 184 centymetry wzrostu, a także waży 73 kilogramy.
ROZGRYWAJĄCY
Bruno Rezende
Jest bezapelacyjnie największą gwiazdą wśród kreatorów gry na tegorocznych igrzyskach olimpijskich. Przez ostatnie trzy lata związany z Modena Volley, niedawno ukazała się jego autobiografia. To siatkarz przez duże “s”. Wielokrotny mistrz Brazylii, dwukrotny mistrz Włoch, mistrz Ligi Mistrzów oraz Pucharu CEV, mistrz olimpijski sprzed ośmiu lat, a także finalista z 2008 i 2012 roku. Mistrz świata, dwukrotny finalista oraz brązowy medalista globalnego czempionatu. W nadchodzącym sezonie ujrzymy go w brazylijskim Volei Renata/Campinas. Liczy 190 centymetrów wzrostu, ważąc 76 kilogramów.
Simone Giannelli
Druga po Rezende największa gwiazda w swoim fachu. Od zmagań 2021/2022 reprezentuje barwy Sir Susy Vim Perugia i będzie je reprezentował do sezonu 2026/2027. W swojej karierze nie wyjechał jeszcze za granicę, ale kiedy rodzima liga jest jedną z najlepszych na świecie, nie ma wówczas takiej potrzeby. Na igrzyska olimpijskie uda się z nadzieją powtórzenia sukcesu sprzed ośmiu lat, ale z lepszym happy endem. Rozgrywający z Półwyspu Apenińskiego to finalista imprezy czterolecia, mistrz świata z 2022 roku, mistrz Europy z 2021 roku. W swojej przygodzie z siatkówką już trzykrotnie świętował Klubowe Mistrzostwo Świata. Zainkasował Puchar CEV, a także trzykrotnie mistrzostwo, puchar i Superpuchar Włoch. Mierzący niespełna dwa metry, bo 199 centymetrów pochwalić się może także dwoma srebrami Ligi Mistrzów.
ATAKUJĄCY
Bartosz Kurek
Niekwestionowany lider atakujących spośród wszystkich biorących udział na igrzyskach olimpijskich. Kapitan reprezentacji Polski nie tylko wzbudza podziw wśród rodzimej społeczności, ale także tej światowej. Najbardziej doświadczony zawodnik w biało-czerwonej kadry. Nie bez powodu także w trakcie meczów reprezentacji Polski w serwisie X (dawniej Twitter) w najlepsze króluje tag “GangŁysego”. Po pięciu latach spędzonych za granicą wraca do Polski i będzie reprezentował barwy Grupy Azoty ZAKSY Kędzierzyn-Koźle. Atakujący wystąpi na swoich czwartych igrzyskach olimpijskich, mierzy 205 centymetrów wzrostu. Mistrz Polski, Włoch, Japonii, zdobywca Pucharu Polski, mistrz świata, Europy, Ligi Narodów.
Matthew Anderson
Gwiazda światowego formatu. Po tym, jak dotarł do półfinału Ligi Mistrzów oraz sięgnął po brązowy medal mistrzostw Turcji z Ziraatem Bankasi Ankara zdecydował się zostać na kolejny sezon. Reprezentant Stanów Zjednoczonych doskonale wspomina turniej rangi igrzysk olimpijskich z 2016 roku, kiedy to sięgnął po brązowy krążek. Dwukrotny finalista Ligi Narodów, brązowy medalista mistrzostw świata oraz trzykrotny mistrz NORCECA. Jego klubowy dorobek wcale nie jest mniejszy, pięć razy wygrywał mistrzostwa Rosji, a także raz Klubowe Mistrzostwa Świata. 37-latek urodzony w Buffalo mierzy 202 centymetry.
ŚRODKOWI
Marko Podraščanin
W lidze włoskiej rywalizuje nieprzerwanie od sezonu 2007/2008. W ostatnich czterech latach był wręcz ikoną Itasu Trentino. Na ten moment oficjalnie nie wiadomo, gdzie zagra reprezentant Serbii w przyszłym sezonie, choć wiele mówiło się o klubie z Modeny. Siatkarz znad Bałkanów mierzący 204 centymetry wzrostu legitymuje się zasięgiem w ataku wynoszącym 346 centymetrów. Wraz z narodową drużyną sięgnął dwukrotnie po mistrzostwo Europy oraz brązowy medal mistrzostw świata. Cztery razy w sumie odbierał złoto mistrzostw Włoch, a w jego dorobku dominuje wręcz złoty krążek za Superpuchar Włoch, których ma aż sześć. Zasmakował każdego medalu Ligi Mistrzów, wywalczył Puchar Challenge, Włoch oraz Serbii. W 2021 roku zapisał na swoje konto brązowy medal Klubowych Mistrzostw Świata, a rok później srebrny.
Lucas Saatkamp
Jego sylwetkę można by rozpatrywać nawet nie tyle w kwestii gwiazdy, ile legendy. Liczący 38 wiosen Saatkamp już za chwilę przystąpi do swoich czwartych igrzysk olimpijskich w karierze. Każdą z tych imprez kończył w gronie najlepszych czterech drużyn. Londyn 2012? Srebro. Własny teren, Rio de Janeiro 2016? Złoto. Brazylijczyk to mistrz Ligi Narodów z 2021 roku, mistrz świata z 2010 roku, sześciokrotny mistrz NORCECA. Środkowy bloku mierzący aż 209 centymetrów siedmiokrotnie świętował mistrzostwo własnego kraju, raz mistrzostwo Włoch. Posiada także brązowy medal Klubowych Mistrzostw Świata czy złoty medal Pucharu Włoch.
Isac Santos
Jeszcze jeden środkowy reprezentacji Brazylii, choć poza rodzimą oraz indonezyjską ligą nie zasmakował innej. Śmiało można go nazwać wyjadaczem brazylijskiej ligi, której mistrzostwo zdobył sześć razy, dokładając do tego brąz. Czterokrotnie sięgnął po Klubowe Mistrzostwo Świata, dokładając do tego jeszcze dwa finały oraz brąz. Sześciokrotny zdobywca Pucharu Brazylii, a także siedmiokrotny mistrz Klubowych Mistrzostw Ameryki Południowej. Z reprezentacją Brazylii zdobył mistrzostwo Ligi Narodów, srebro mistrzostw świata oraz cztery złote medale mistrzostw Ameryki Południowej. Nadchodzące igrzyska olimpijskie będą drugimi w jego karierze po tym, jak trzy lata temu przegrał starcie o brązowy medal.
David Smith
Kolejny środkowy światowego formatu, który jest o rok starszy od Saatkampa. David Smith świetnie znany prawie przez dekadę z PlusLigowych parkietów wieku nie czuje, choć ma już 39 lat. Wiele się mówi o tym, że swoją karierę zakończy w kędzierzyńskiej ZAKSIE, której trykot niezmiennie przywdziewa od sezonu 2019/2020. Sukcesów na swoim koncie posiada co niemiara. Brąz igrzysk olimpijskich 2016, trzy srebra Ligi Narodów, brąz mistrzostw świata 2018, dwa złota mistrzostw NORCECA. Sięgnął po wszystkie trzy złota Ligi Mistrzów rok po rok z ZAKSĄ, mistrz Polski, pięciokrotny mistrz Francji, wicemistrz Hiszpanii.
PRZYJMUJĄCY
Wilfredo Leon
Bez dwóch zdań to największa gwiazda wśród wszystkich przyjmujących przystępujących do igrzysk olimpijskich 2024 w Paryżu. Dla reprezentacji Polski to wielki przywilej mieć w swoich szeregach Leona, który w pojedynkę potrafi odwrócić losy meczu. Nie da się zaprzeczyć, że każda z reprezentacji chciałby w swoich szeregach przyjmującego o takim profilu, jakim legitymuje się polsko-kubański siatkarz. Po przygodach w ligach z Kuby, Rosji, Kataru oraz Włoch nastał czas na PlusLigę, od połowy września zawodnika, który mierzy 201 centymetrów i legitymuje się zasięgiem w ataku 385 centymetrów, obserwować będziemy w koszulce Bogdanki LUK Lublin. W ostatnich spotkaniach towarzyskich rzadziej eksploatowany z uwagi na drobne problemy z mięśniami. Wicemistrz świata, wicemistrz igrzysk panamerykańskich jeszcze z reprezentacją Kuby. W biało-czerwonych barwach zdobył medal każdego koloru Ligi Narodów, wywalczył mistrzostwo Europy. Mistrz Włoch, Rosji, Kuby.
Earvin N’Gapeth
Kolejna gwiazda znana całemu siatkarskiemu światu. Mimo że Francuz w ostatnich latach zdecydowanie przygasł, o tyle nadal potrafi czarować na boisku. Prawdopodobieństwo wystąpienia mistrza olimpijskiego w pierwszej szóstce jest niskie, niemniej jednak trzeba jasno określić jego status jako gwiazdy. To mistrz Europy 2015, mistrz Ligi Narodów 2022 i 2024. Mistrz Turcji 2024, Włoch 2016, Francji 2010. Ma na swoim koncie także Puchar Turcji, Puchar CEV, dwa Puchary Rosji i Włoch, dwa srebrne medale Ligi Mistrzów.
Joandry Leal
Kolejny przyjmujący najwyższego światowego formatu. Dokładnie 24 lipca w trakcie treningu w Paryżu doznał drobnego urazu stawu skokowego, opuszczając trening. Wydaje się jednak, że filar reprezentacji Brazylii przystąpi do spotkań grupowych w startującej lada moment imprezie. Po dwóch latach spędzonych w klubie z Piacenzy przenosi się do Rosji, gdzie będzie reprezentował barwy Lokomotiwu Nowosybirsk. Mistrz Ligi Narodów 2021, brązowy medalista mistrzostw świata 2022, mistrz Ameryki Południowej 2019, wicemistrz świata 2010 jeszcze z reprezentacją Kuby, mistrz Ligi Mistrzów, dwukrotny mistrz Włoch, czterokrotnie triumfował w Klubowych Mistrzostwach Świata.
Ricardo Lucarelli
Jeszcze jeden przedstawiciel brazylijskiej reprezentacji. Ostatnie lata spędzone na włoskich parkietach zaowocowały transferem do Japonii, od nadchodzących rozgrywek Lucarelli wraz z Toreyem Defalco występować będą w JTEKT Stings. To mistrz olimpijski z 2016 roku, wicemistrz świata, mistrz Ligi Narodów, trzykrotny mistrz Ameryki Południowej, mistrz Włoch, mistrz Brazylii, dwukrotny finalista Klubowych Mistrzostw Ameryki Południowej oraz finalista Klubowych Mistrzostw Świata.
Zobacz również:
IO M: Japonia – pretendent do paryskiego podium
źródło: inf. własna
