Grzegorz Fijałek i Michał Bryl pożegnali się już z olimpijskim turniejem. W ćwierćfinale musieli uznać wyższość Włochów. A udział w turnieju nie był najłatwiejszy dla doświadczonego plażowicza. – Cieszę się, że dokończyłem ten turniej, bo na początku sezonu trudno było o optymizm. Przez ostatni rok przyzwyczaiłem się do tego, że tu coś mnie zakuje, a tam zaboli, ale starałem się o tym nie myśleć na boisku – zdradził Fijałek w rozmowie z Przeglądem Sportowym
Ostatnie miesiące nie byłe łatwe dla Grzegorza Fijałka, który przed startem w Tokio musiał poddać się operacji barku. Decyzję o zabiegu odkładał długo, bo interwencja chirurgiczna wiązałaby się nawet z ośmioma miesiącami przerwy w treningach. Ostatecznie przeszedł on operację barku w maju ubiegłego roku, ale komplikacje po zabiegu (przykurcz torebki stawowej) sprawiły, że nie odzyskał pełnego zakresu ruchu w prawej ręce. – Przez ostatnie dwanaście miesięcy, porządnie trenowałem może dwa tygodnie – powiedział Przeglądowi Sportowemu siatkarz plażowy. W poniedziałek wraz z Michałem Brylem uległ w ćwierćfinale włoskiemu duetowi mistrzów olimpijskich z Rio de Janeiro 0:2 (20:22, 18:21). Pięć lat temu w Rio Paolo Nicolai i Daniele Lupo wyeliminowali z igrzysk inną polską parę – Bartosza Łosiaka i Piotra Kantora, którzy drugi raz z rzędu nie przeszli barażu o wejście do 1/8 finału. – W pierwszym secie wszystko szło zgodnie z planem. W końcówce po mojej zagrywce zdążyłem jeszcze dobiec pod siatkę, by pomóc w obronie, ale przez pośpiech nie zdążyłem zająć odpowiedniej pozycji i zeskakując z bloku zahaczyłem o siatkę, dzięki czemu rywale zdobyli punkt na wagę piłki setowej. Drugi set był już dominacją Włochów, złapali rytm. Paolo Nicolai zaczął niesamowicie zagrywać – opowiadał przebieg ćwierćfinału z Włochami Michał Bryl.
Dla Bryla był to olimpijski debiut. – Pierwsze igrzyska to duże przeżycie, ale Michał świetnie sobie poradził z tym bagażem emocjonalnym. W meczu z Włochami mieliśmy z tyłu głowy, że porażka może nas kosztować odpadnięcie z rozgrywek, ale robiliśmy, co w naszej mocy. Przegraliśmy z jedną z najlepszych par w Europie, jeśli nie na świecie. Szkoda, bo do tej pory mieliśmy z nimi korzystny wynik meczów. Pod koniec pierwszego seta zagraliśmy jednak zbyt zachowawczo. Nie wiem dlaczego zrezygnowaliśmy z mocnej zagrywki – analizował natomiast spotkanie Fijałek.
Kłopoty z barkiem sprawiły, że w Tokio nie był w stanie zagrać na sto procent swoich. – Cieszę się, że dokończyłem ten turniej, bo na początku sezonu trudno było o optymizm. Przez ostatni rok przyzwyczaiłem się do tego, że tu coś mnie zakuje, a tam zaboli, ale starałem się o tym nie myśleć na boisku. Dostałem dwie blokady i dzięki temu mogłem zagrać w igrzyskach nie czując bólu, który pojawiał się na treningach – zdradził Fijałek i dodał:– Szkoda, że tak kończy się ten turniej, bo to były moje trzecie igrzyska w karierze i takie, na których odczuwałem największą pewność siebie. Jednak przez problemy zdrowotne nie pokazaliśmy pełni swoich możliwości. Tylu meczów w ciągu jednego sezonu, nie przegrałem nigdy w karierze, ale odbiły się na nas te przerwy w treningach. Szkoda, bo ostatni turniej przed lockdownem zakończyliśmy ze złotem i byliśmy w świetnej formie. Cieszę się, że mogłem pomóc Michałowi awansować na jego pierwsze igrzyska. Pokazał, że jest w stanie rywalizować na światowym poziomie – mówił Fijałek, który najprawdopodobniej zakończy niedługo swoją bogatą karierę. – Kontrakt mam ważny do końca roku, więc wystąpię jeszcze w mistrzostwach Polski i mistrzostwach Europy, ale na razie trzeba ochłonąć po igrzyskach. Życie toczy się dalej. Razem z Mariuszem Prudlem tworzyliśmy historię polskiej plażówki. Mam nadzieję, że pomoc którą dałem Michałowi też zaprocentuje, bo ktoś musi przejmować pałeczkę – zakończył Fijałek.
Cała korespondencja Edyty Kowalczyk z Tokio w Przeglądzie Sportowym
źródło: Przegląd Sportowy
